Ποίηση

Ποίηση

Μελ - ωδικές διαδρομές

............................
 Μάνος Ελευθερίου
Ο Άγιος Φεβρουάριος

 

Μουσική: Δήμος Μούτσης
Τραγούδι: Πετρή Σαλπέα


 

............................




 

Στα εννιακόσια δέκα οχτώ
 από την Μικράν Ασία
 μου 'στειλες κάρτες με στρατό
 και με την Αγιά Σοφία.

 Κι αυτά συμβαίνουν στον καιρό.

 Μ' από τότε μέχρι εδώ
 σπίτι μείναμε μόνο δυό
 ο Άγιος Φεβρουάριος κι εγώ.
 
 Πρόσφυγα σ' έριξαν εδώ
 κι ο χάρος έξι βήματα
 στα χρόνια που 'ρθα να σε δω
 μέσα στα παραπήγματα.

 Κι αυτά συμβαίνουν στον καιρό.

 Μ' από τότε μέχρι εδώ
 σπίτι μείναμε μόνο δυο
 ο Άγιος Φεβρουάριος κι εγώ.


............................
 Τάσος Λειβαδίτης
Για να σε συναντήσω

 

Μουσική: Κώστας Λειβαδάς
Τραγούδι: Μανώλης Λυδάκης


 

............................





 

Κάθισε εδώ κοντά μου 
Μου `λειψες ξαφνικά
 Έτσι όπως πέφτει ο ήλιος 
Χτυπάει η μοναξιά 
Μείνε λιγάκι ακόμα 
Κάτι έχω να σου πω 
Να πάρει ο αέρας χρώμα

 Αχ, για να γεννηθείς εσύ κι εγώ 
Γι’ αυτό, για να σε συναντήσω 
Γι’ αυτό έγινε ο κόσμος μάτια μου 
Γι’ αυτό, για να σε συναντήσω

Δεν έχει αρχή και τέλος 
Δεν έχει μέτρημα
 θάλασσα που κυλάει 
αυτό το αίσθημα 
στο πιο βαθύ σκοτάδι 
στη δυνατή βροχή 
γιορτάζει η αγάπη, 
γιορτάζει η αγάπη 
της νύχτας το σκοτάδι 
φωτίζει το φιλί.



............................
 Mυρτιώτισσα
Σ' αγαπώ

 

Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Τραγούδι: Φλέρυ Νταντωνάκη


 



 Σ' αγαπώ- δεν μπορώ
 τίποτ' άλλο να πω
 Πιο βαθύ, πιο απλό, 
Πιο μεγάλο! 

Μπρος στα πόδια σου εδώ 
Με λαχτάρα σκορπώ 
Τον πολύφυλλο ανθό 
Της ζωής μου. 

Τα δυο χέρια μου, να! 
Στα προσφέρω δετά, 
Για να γείρεις γλυκά 
Το κεφάλι. 

Κι η καρδιά μου σκιρτά, 
Κι όλη ζήλια ζητά 
Να σου γίνει ως αυτά 
Προσκεφάλι! 

Ω, μελίσσι μου! πιες 
Απ' αυτόν τις γλυκές, 
Τις αγνές ευωδιές 
Της ψυχής μου! 

 Σ' αγαπώ - τι μπορώ 
Ακριβέ να σου πω 
Πιο βαθύ, πιο απλό, 
Πιο μεγάλο;




............................
 Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα
(Μετφ. Λευτέρης Παπαδόπουλος)
Νανούρισμα

 

Μουσική: Χρήστος Λεοντής
Τραγούδι: Τάνια Τσανακλίδου


 




Ασημιά κουδούνια αντηχούν στο δρόμο
 πούθε πας μικρό μου ηλιοχιόνιστο
 ασημιά κουδούνια αντηχούν στο δρόμο
 πούθε πας μικρό μου ηλιοχιόνιστο. 

 Πάω στις μαργαρίτες πέρα στο λιβάδι
 πράσινο λιβάδι σα ζωγραφιστό
 πάω στις μαργαρίτες πέρα στο λιβάδι
 πράσινο λιβάδι σα ζωγραφιστό. 
  
 Πούθε πας μικρό μου διόλου δε φοβάσαι 
πέρα ειν' το λιβάδι ώρες μακριά 
πούθε πας μικρό μου διόλου δε φοβάσαι 
πέρα ειν' το λιβάδι ώρες μακριά.

 Η δικιά μου αγάπη διόλου δε φοβάται
 τ' ανοιχτό τ' αγέρι τη δεντροσκιά
 η δικιά μου αγάπη διόλου δε φοβάται
 τ' ανοιχτό τ' αγέρι τη δεντροσκιά. 

Τότε να φοβάσαι γιόκα μου τον ήλιο
 ακριβό μου αγόρι ηλιοχιόνιστο 
τότε να φοβάσαι γιόκα μου τον ήλιο 
ακριβό μου αγόρι ηλιοχιόνιστο. 

Τα μαλλιά μου ο ήλιος τα 'καψε για πάντα
 κι είμαι ασπρομάλλης δυο χρονών μωρό 
τα μαλλιά μου ο ήλιος τα 'καψε για πάντα 
κι είμαι ασπρομάλλης δυο χρονών μωρό.
  


............................
 Ανδρέας Εμπειρίκος
Διάφανες αυλαίες

 

Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Τραγούδι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου


 



Είναι τα βλέφαρά μου διάφανες αυλαίες.
 Όταν τα ανοίγω βλέπω εμπρός μου ό,τι κι αν τύχει.
 Όταν τα κλείνω, βλέπω μπρος μου ό,τι ποθώ


 ............................
 Μανόλης Αναγνωστάκης
Δρόμοι παλιοί

 

Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης 
Τραγούδι: Μαργαρίτα Ζορμπαλά


 



Δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα ατέλειωτα κάτω απ' τους ίσκιους των σπιτιών να περπατώ νύχτες των γυρισμών αναπότρεπτες κι η πόλη νεκρή. 

 Την ασήμαντη παρουσία μου βρίσκω σε κάθε γωνιά 
κάμε να σ' ανταμώσω κάποτε φάσμα χαμένο του πόθου μου κι εγώ. 

 Ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ 
κρατώντας μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες.

 Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα χωρίς να γνωρίζω κανένα 
κι ούτε κανένας κι ούτε κανένας με γνώριζε με γνώριζε.



 ............................
 Νίκος Γκάτσος
Αθανασία

 

Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις 
Τραγούδι: Μάριος Φραγκούλης

 



Τι ζητάς Αθανασία στο μπαλκόνι μου μπροστά
 δε μου δίνεις σημασία κι η καρδιά μου πώς βαστά.
Σ' αγαπήσανε στον κόσμο βασιλιάδες, ποιητές 
κι ένα κλωναράκι δυόσμο δεν τούς χάρισες ποτές.

 Είσαι σκληρή σαν του θανάτου τη γροθιά
 μα ήρθαν καιροί που σε πιστέψανε βαθιά.
 Κάθε γενιά δική της θέλει να γενείς.
 Ομορφονιά, που δεν σε κέρδισε κανείς.

 Τι ζητάς Aθανασία στο μπαλκόνι μου μπροστά
 ποια παράξενη θυσία η ζωή να σου χρωστά.
 Ήρθαν διψασμένοι Κροίσοι, ταπεινοί προσκυνητές
 κι απ' του κήπου σου τη βρύση δεν τους πότισες ποτές.

 Είσαι σκληρή σαν του θανάτου τη γροθιά 
μα ήρθαν καιροί που σε πιστέψανε βαθιά.
 Κάθε γενιά δική της θέλει να γενείς.
Ομορφονιά, που δεν σε κέρδισε κανείς.




 ............................
 Ναπολέων Λαπαθιώτης
Νυχτερινό

 

Μουσική: Γιάννης Σπανός
Τραγούδι: Καίτη Χωματά

 



Ένα φεγγάρι πράσινο, μεγάλο,
που λάμπει μες στη νύχτα - τίποτ’ άλλο.


Μία φωνή γρικιέται μες στο σάλο
και που σε λίγο παύει - τίποτ’ άλλο.


Πέρα μακριά, κάποιο στερνό σινιάλο,
του καραβιού που φεύγει - τίποτ’ άλλο.


Και μόνο ένα παράπονο μεγάλο,
στα βάθη του μυαλού μου - τίποτ’ άλλο.





 ............................
 Φώτης Αγγουλές
Όλα με τη γλώσσα της χαράς

 

Μουσική: Παντελής Θαλασσινός
Τραγούδι: Παντελής Θαλασσινός

 



Το πιοτί του πόνου που πονώ
σε κερνώ, ψυχή, για να μεθύσεις
τ’ άλικα τα ρόδα στο βουνό
στο χλομό ξεψύχισμα της δύσης.


Τ’ αυγινό που δίνει το φιλί
απαλά στη μάγισσα την πλάση,
η γλυκιά του ήλιου ανατολή
που ξυπνά τ’ αηδόνια μεσ’ τα δάση.


Η σαν ρόδου φύλλον απαλή
η γλυκιά, η ασύγκριτή μου αγάπη,
που σκορπά το φως της και διαλεί
μεσ’ από τη σκέψη μου τα θάμπη.


Κι όλα τ’ αστρανάμματα μαζί
κι όλα τα τραγούδια των κυμάτων
κι ό,τι υπάρχει ακόμα κι ότι ζει
έξω από τη νάρκη των μνημάτων.


Όλα με τη γλώσσα της χαράς
με καλούν να ζήσω, μα ώ, τι κρίμα
άμοιρη ψυχή, μη σπαρταράς –
κάτι με τραβά σε κάποιο μνήμα.


Του πιοτού του πόνου που πονώ
στην υγειά του κόσμου που θ’ αφήσεις –
πιές και το ποτήρι το στερνό,
άμοιρη ψυχή, για να μεθύσεις.



 ............................
 Νίκος Χουλιαράς
Στα νησιά τ' ουρανού

 

Μουσική: Νίκος Χουλιαράς
Τραγούδι: Αλίκη Καγιαλόγλου

 



Δεν, δε θα το μάθεις
δεν θα το μάθεις ποτέ.
Δεν, δε θα το μάθεις
δεν θα στο πω ποτέ.

Ότι σε ταξιδεύω
χρόνια σε πλωτές πολιτείες σε μέρη του νου
μόνη με τη βάρκα της λύπης
στα νησιά τ' ουρανού,
μόνη με τη βάρκα της λύπης
στα νησιά τ' ουρανού.

Δεν, δε θα το μάθεις
δε θα το μάθεις ποτέ.
Δεν, δε θα το μάθεις
δεν θα στο πω ποτέ.

Ότι σε ταξιδεύω
σε μυθικές ερημιές και σε κήπους φωτιάς
τώρα που η ζωή μας στενεύει
κι όλο κλείνει για μας,
τώρα που η ζωή μας στενεύει.








 ............................
 Οδυσσέας Ελύτης
Μαρίνα

 

Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Τραγούδι: Μαρία Φαραντούρη

 



 Δώσε μου δυόσμο να μυρίσω,
λουίζα και βασιλικό
μαζί μ'αυτά να σε φιλήσω,
και τι να πρωτοθυμηθώ.

Τη βρύση με τα περιστέρια,
των αρχαγγέλων το σπαθί 

το περιβόλι με τ' αστέρια,
και το πηγάδι το βαθύ.

Τις νύχτες που σε σεργιανούσα,
στην άλλη άκρη τ' ουρανού

και ν' ανεβαίνεις σε θωρούσα,
σαν αδελφή του αυγερινού.

Μαρίνα πράσινο μου αστέρι
Μαρίνα φως του αυγερινού
Μαρίνα μου άγριο περιστέρι

και κρίνο του καλοκαιριού.



 ............................
 Κώστας Καρυωτάκης
Είσαι ψυχή μου...


 

Μουσική: Λουκάς Θάνος
Τραγούδι: Νίκος Ξυλούρης

 



Είσαι, ψυχή μου, η κόρη που τη σβήνει
ολοένα κάποιος έρωτας πικρός,
που λησμονήθηκε κοιτώντας προς
τα περασμένα, κι έτσι θ' απομείνει.

Κατάμονη σε μι' άκρη, όπως εκείνη,
σε παρατούν ο κόσμος, ο καιρός.
Ένας ακόμη θα 'σουνα νεκρός,
αν οι νεκροί δεν είχαν τη γαλήνη.



 ............................
 Σαπφώ 
Όσ' άστρα γύρω βρίσκονται
(Μετφ. Οδυσσέας Ελύτης)

 

Μουσική: Νίκος Ξυδάκης
Τραγούδι: Ελευθερία Αρβανιτάκη - Νίκος Ξυδάκης

 



ἄστερες,ὲν ἀμφὶ κάλαν σελάνναν ἂψ
ἀπυκρύπτοισι φάεννον εἶδος ὄπποτα
πλήθοισα μάλιστα λάμπηι γᾶν ~
ἀργυρία.





Κι ὅσ' ἄστρα γύρω βρίσκονται στὴν ἔκπαγλη σελήνη παρευθὺς τὸ φωτεινὸ τους πρόσωπο κρύβουν κάθε φορὰ ποὺ ἐκείνη ὁλόγιομη καταλάμπει τὴ γῆ τὴ σκοτεινὴ ἀνεβαίνοντας ~ ἀσημοκαπνισμένη.


 ............................
 Νίκος Καββαδίας
Ο λύχνος του Αλαδίνου

 

Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Τραγούδι: Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας

 


Την ανεξήγητη γραφή να λύσω πολεμώ
που σου χαράξαν πειρατές Κινέζοι στις λαγόνες.
Γυμνοί με ξύλινους φαλλούς τριγύρω απ’ το λαιμό
μας σπρώχναν προς την θάλασσα με τόξα οι Παταγόνες.

Κόκαλο ρίξε στο σκυλί το μαύρο που αλυχτά
και στείλε την "φιγούρα" μας στον πειρατή ρεγάλο
Πες μου, που βρέθηκε η στεριά στου πέλαου τ’ ανοιχτά
και το δεντρί με το πουλί που κρώζει το μεγάλο;

Για το άστρο της ανατολής κινήσαμε μικροί.
Πουλί, πουλάκι στεριανό, θάλασσα δε σου πρέπει!
Και σε που σε φυτέψαμε, παιδί στο Κονακρί,
με γράμμα συμβουλευτικό της μάνας σου στην τσέπη.

Του ναύτη δώσ’ του στην στεριά κρεβάτι και να πιει.
όλο τον κόσμο γύρισες, μα τίποτα δεν είδες....
Μες το μετάξι κρύβονταν της Ίντιας οι σκορπιοί
κι έφερνε ο αγέρας της νοτιάς στην πλώρη άμμο κι ακρίδες.


Σημάδι μαύρο απόμεινε κι ας έσπασε ο χαλκάς.
στην αγορά του Αλιτζεριού δεμένη να σε σύρω
Και πήδηξ’ ο μικρός θεός μια νύχτα, των Ινκάς,
στου Αιγαίου τα γαλανά νερά, δυο μίλια όξω απ’ την Σκύρο

Μεσάνυχτα και ταξιδεύεις δίχως πλευρικά!
Σκιάζεσαι μήπως στο γιαλό τα φώτα σε προδίνουν,
μα πρύμα πλώρα μόνη εσύ πατάς στοχαστικά,
κρατώντας στα χεράκια σου τον λύχνο του Αλαδίνου.



 ............................
 Κωστής Παλαμάς
Μια πίκρα

 

Μουσική: Φοίβος Δεληβοριάς
Τραγούδι: Φοίβος Δεληβοριάς

 



 Τα πρώτα μου χρόνια τ' αξέχαστα τα 'ζησα
κοντά στ' ακρογιάλι,
στη θάλασσα εκεί τη ρηχή και την ήμερη,
πλατιά και μεγάλη.

Και κάθε φορά που μπροστά μου η πρωτάνθιστη
ζωούλα προβάλλει,

στενάζεις καρδιά μου το ίδιο αναστέναγμα:
Να ζούσα εκεί πάλι

Μια μένα είναι η μοίρα μου, μια μένα είν' η χάρη μου,
δεν γνώρισα κι άλλη:
Μια θάλασσα μέσα μου σα λίμνη γλυκόστρωτη
γλυκιά και μεγάλη.

Και να! μεσ' στον ύπνο μου την έφερε τ' όνειρο
κοντά μου και πάλι
τη θάλασσα εκεί τη ρηχή και την ήμερη,
πλατιά και τη μεγάλη.

Κι εμέ, τρισαλίμονο! μια πίκρα με πίκραινε,
μια πίκρα μεγάλη,
και δε μου τη γλύκαινες
της πρώτης λαχτάρας μου, καλό μου ακρογιάλι!

Ποια τάχα φουρτούνα φουρτούνιαζε μέσα μου
και ποια ανεμοζάλη,
που δε μου την κοίμιζες και δεν την ανάπαυες,
καλό μου ακρογιάλι

Μια πίκρα είν' αμίλητη, μια πίκρα είν' αξήγητη,
μια πίκρα μεγάλη,
η πίκρα που είν' άσβηστη και μεσ' τον παράδεισο
των πρώτων μας χρόνων κοντά στο ακρογιάλι.



 ............................
 Μαρία Πολυδούρη
Ω, μη με βλέπετε που κλαίω

 

Μουσική: Δημήτρης Μαραμής
Τραγούδι: Κορίνα Λεγάκη

 



Ω, μη με βλέπετε που κλαίω,
δεν έχω θλίψη στη ψυχή μου.
Ο,τι είχα στη ζωή μου ωραίο
χάθηκε κι είμαι μοναχή μου


Είναι η ζωή μου χωρίς χάρη,
χωρίς χαρά και χωρίς λύπη.
Κι αν τη ματιά δεν μου χουν πάρει,
ο λογισμός μου πάντα λείπει.


Με τις σκιές μαζί γυρίζω.
Η μοναξιά πλατιά με ζώνει.
Τους τόπους πια δεν τους γνωρίζω.
Νοιώθω πυκνό να πέφτει χιόνι.


Τίποτε εδώ δεν με πλανεύει.
Τίποτε εκεί δεν μ οδηγάει.
Η σκέψη μου όλο και στενεύει,
Ενώ η καρδιά μου όλο λυγάει.



Ω, μη με βλέπετε που κλαίω,
κάποια παλιά συνήθεια θα ναι.
Τα μυστικά μου όλα σας λέω,
τώρα που πια δε με μεθάνε.



 ............................
 Τάσος Λειβαδίτης
Την πόρτα ανοίγω το βράδυ

 

Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Τραγούδι: Άλκηστις Πρωτοψάλτη

 



Την πόρτα ανοίγω το βράδυ,
τη λάμπα κρατώ ψηλά,
να δούνε της γης οι θλιμμένοι,
να 'ρθούνε, να βρουν συντροφιά.

Να βρούνε στρωμένο τραπέζι,
σταμνί για να πιει ο καημός
κι ανάμεσά μας θα στέκει
ο πόνος, του κόσμου αδερφός.

Να βρούνε γωνιά ν' ακουμπήσουν,
σκαμνί για να κάτσει ο τυφλός
κι εκεί καθώς θα μιλάμε
θα 'ρθει συντροφιά κι ο Χριστός.



........................
 Διονύσιος Σολωμός
Το όνειρο

 

Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Τραγούδι: Δημήτρης Ψαριανός

 


Άκου έν' όνειρο ψυχή μου
και της ομορφιάς θεά.
Μου εφαινότουν οπώς ήμουν
μετ' εσένα μία νυχτιά.

Σ' ένα ωραίο περιβολάκι
περπατούσαμε μαζί.
Όλα ελάμπανε τ' αστέρια
και τα κοίταζες εσύ.


Εγώ στόλεα: Πέστε, αστέρια,
είν' κανέν' από τ' εσάς,
που να λάμπει από 'κει απάνου
σαν τα μάτια της κυράς;

Πέστε αν είδετε ποτέ σας
σ' άλλη τέτοια ωραία μαλλιά,
τέτοιο χέρι, τέτοιο πόδι,
τέτοια αγγελική θωριά;

Εσύ έκαμες ετότες
γέλιο τόσο αγγελικό,
που μου φάνηκε πως είδα
ανοιχτό τον ουρανό.

Και παράμερα σ' επήρα
εισέ μια τριανταφυλλιά
κι έπεσά σου αγάλι αγάλι
στην ολόλευκη αγκαλιά.

Κάθε φίλημα ψυχή μου
όπου μόδινες γλυκά,
εξεφύτρωνε άλλο ρόδο
απ' την τριανταφυλλιά.

Όλη νύχτα εξεφυτρώσαν,
ως απούλαμψεν η αυγή,
που μας ηύρε και τους δυό μας
με την όψη μας χλομή.

Τούτο είν' τ' όνειρο ψυχή μου.
Τώρα στέκεται εις εσέ,
να το κάμεις ν' αληθέψει
και να θυμηθείς για με.


............................
 Γιώργος Σαραντάρης
Ποιος είν' τρελός από έρωτα

 

Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Τραγούδι: Φλέρυ Νταντωνάκη

 


 Ποιος είν’ τρελός από έρωτα;
Ας κάνει λάκκους την αυγή.
να πάμε εκεί να πιούμε
την βροχή.

Μια που εμείς σε όποια
στέγη αράξουμε, σε όποια
αυλή, ο άνεμος χαλνάει
τον ουρανό, τα δέντρα
κι η στείρα γη
μέσα σε μας βουλιάζει.




.............................
 Ζαχαρίας Παπαντωνίου
Τα λυπημένα δειλινά

 

Μουσική: Γιάννης Σπανός
Τραγούδι: Καίτη Χωματά 
 



Στης γειτονιάς της φτωχικής
γυρίζει ο νους μου τα στενά,
τα λυπημένα δειλινά
στοχάζομαι της Κυριακής.


Μέσα στην κόκκινη αντηλιά
το μαραμένο θηλυκό
δίχως ελπίδα και μιλιά
ποτίζει το βασιλικό.


Κανείς διαβάτης δεν περνά,
κανένα αυτή δεν καρτερεί,
πού στο μπαλκόνι ορθή φορεί
το γιορτινό της το γκρενά.


Σα Μοίρα κάθεται μια γριά.
Στο φως μιας πόρτας ρημαδιού
μακραίνει ο ίσκιος του παιδιού…
Καμπάνα ακούγεται μακριά.


Στο σύννεφο το βυσσινί
θα πέσει ο ήλιος να κρυφτή.
Ψαλμός ακούγεται ή φωνή
του τελευταίου πραματευτή.


 Όλα σταμάτησαν εκεί.
Αργεί πολύ να ρθή ή βραδιά…
Πώς έχω την ψυχή βαριά
το δειλινό την Κυριακή.





..............................

 Κώστας Καρυωτάκης
Το βράδυ
 
 

 Μουσική: Λένα Πλάτωνος
Τραγούδι: Σαβίνα Γιαννάτου

 

>

Τα παιδάκια που παίζουν στ' ανοιξιάτικο δείλι
-μια ιαχή μακρυσμένη.
τ' αεράκι που λόγια με των ρόδων τα χείλη,
ψιθυρίζει και μένει,

τ' ανοιχτά παραθύρια που ανασαίνουν την ώρα,
η αδειανή κάμαρά μου,
ένα τραίνο που θα 'ρχεται από μια άγνωστη χώρα
τα χαμένα όνειρά μου,

οι καμπάνες που σβήνουν, και το βράδυ που πέφτει
ολοένα στην πόλη,
στων ανθρώπων την όψη, στ' ουρανού τον καθρέφτη

στη ζωή μου τώρα όλη...



 ................................

 Σαπφώ
Γρήγορα η ώρα πέρασε
 
 

Μουσική: Νίκος Ξυδάκης
Τραγούδι: Νίκος Ξυδάκης - Ελευθερία Αρβανιτάκη 



 

 Γρήγορα η ώρα πέρασε, μεσάνυχτα κοντεύουν,
πάει το φεγγάρι, πάει και η Πούλια, βασιλέψανε
και μόνο εγώ κείτομαι δω μονάχη κι έρημη.


Ο Έρωτας που βάσανα μοιράζει, ο Έρωτας
που παραμύθια πλάθει άρπαξε την ψυχή μου
και την τράνταξε ίδια καθώς αγέρας απ' τα βουνά
χυμάει μέσα στους δρυς φυσομανώντας.



...............................
 Federico Garcia Lorca
(Μετφ. Λευτέρης Παπαδόπουλος)
Λούζεται η αγάπη μου στον Γουαδαλκιβίρ  

 
 
Μουσική: Χρήστος Λεοντής
Τραγούδι: Μανώλης Μητσιάς



 
 
Λούζεται η αγάπη μου

στο Γουαδαλκιβίρ, 

και τ’ άνθη παίρνουν ευωδιά

απ’ το γλυκό κορμί της.


Τρέξε πέτα χελιδόνι 

φέρ’ της Βενετιάς βελόνι

να κεντήσει στο μαντίλι

τη χαρά της να μου στείλει.


Μεταξωτά η αγάπη μου

μαντίλια μου κεντά

κι όλο φιλάει την κλωστή

και βυσσινιά τη βάφει.


Τρέξε πέτα χελιδόνι 

φέρ’ της Βενετιάς βελόνι

να κεντήσει στο μαντίλι

τη χαρά της να μου στείλει.
 



.........................................

Οδυσσέας Ελύτης
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι

 
 Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου

Τραγούδι: Ελευθερία Αρβανιτάκη





 Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
τ' άγρια μαλλιά σου στην τρικυμία
το ραντεβού μας η ώρα μία.
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
τα μαύρα μάτια σου το μαντήλι
την εκκλησούλα με το καντήλι.
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
κι εμάς τους δύο χέρι με χέρι.

Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
με τα μισόλογα τα σβησμένα
τα καραβόπανα τα σχισμένα.
Μες στις αφρόσκονες και τα φύκια
όλα τα πήρε τα πήγε πέρα
τους όρκους που έτρεμαν στον αγέρα.
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
κι εμάς τους δύο χέρι με χέρι.

("Τα Ρω του Έρωτα", 1972)



.................................. 

Κ. Π. Καβάφης
Θάλασσα του πρωϊού

❇ 
  Μουσική - Τραγούδι: Αλκίνοος Ιωαννίδης 





Εδώ ας σταθώ. Κι ας δω κ’ εγώ την φύσι λίγο.

Θάλασσας του πρωιού κι ανέφελου ουρανού

λαμπρά μαβιά, και κίτρινη όχθη· όλα

ωραία και μεγάλα φωτισμένα.



Εδώ ας σταθώ. Κι ας γελασθώ πως βλέπω αυτά

(τα είδ’ αλήθεια μια στιγμή σαν πρωτοστάθηκα)·

κι όχι κ’ εδώ τες φαντασίες μου,

τες αναμνήσεις μου, τα ινδάλματα της ηδονής. 



(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984) 



Δεν υπάρχουν σχόλια: